Mijn hoofd maakt deze titel uit zichzelf af.
Alles kan
Theekan, koffiekan
En er kan nog veel meer
IJsselmeer, Tjeukemeer
In een verhaal kan alles.
Alles wat je maar bedenken kunt.
Alleen we schrijven niet alles op en we geven zeker niet alles uit. Want niet alles is positief en leuk en lief en schattig. Er is veel inktzwart.
Er is ook veel roze als een biggetje. Maar een biggetje kan niet altijd omdat er scholen zijn in Nederland waar men liever niet over varkens leest. Net als dat er scholen zijn waar men liever niet over heksen leest, of over twee vrouwen die trouwen, of over ruwe taal.
Of eigenlijk: scholen waar men bepaalt dat kinderen liever niet over varkens of heksen of homoseksuelen lezen.
Iedereen mag die keuze maken. Maar keuzes hebben altijd consequenties.
Het is moeilijk bij mezelf te blijven. Ik weet wat ik geloof, waar ik achter sta. Maar ik wil ook dat anderen dat weten van zichzelf. En het liefste wil ik dat ieder de kans krijgt dat zelf uit te zoeken. Dat er boeken zijn die je daarbij helpen, en mensen die naar je luisteren, een kritisch weerwoord geven, je begeleiden…
Ieder mens heeft zowel spiegels als ramen nodig.*
* Vrij naar de quote van Sharron McElmeel:
Kinderen hebben behoefte aan zowel spiegels als ramen. Veel gekleurde kinderen zien de wereld alleen via ramen en zij hebben spiegels nodig. Andere kinderen zien alleen spiegels en zij moeten de wereld ook door ramen leren zien.