Morgen vierhonderd jaar geleden begon de kerkvergadering die leidde tot het verbieden van de remonstrantse geloofsovertuigingen. Niet dat dat zin heeft gehad… Als ik geen ongelovige was geweest, dan was ik vast remonstrant. Ik heb wel eens op hun website gekeken en overwogen een dienst bij te wonen.
In een boek – ik dácht De geschiedenis van Nederland in 100 voorwerpen – zag ik een foto van een boekenkist. Ik was op zoek naar een onderwerp voor een nieuwe historische roman.
Ik denk dat dit een lang stuk wordt. Ik wil iets onderzoeken en dat doe ik schrijvend. Het gaat over goede boeken. Al voor de Middag van het Kinderboek in de OBA waren er discussies op internet. Over wat een goed kinderboek is. Tijdens de Middag deden verschillende sprekers hun zegje over het onderwerp. Wie …
Ik was in twee boekwinkels. Een grote in een kerk, en een kleine, voor kleine lezers (en ook grote, natuurlijk). Beide in dezelfde stad. In de een sprak ik met de eigenaresse, ze was geïnteresseerd in Sabel. Ze was geïnteresseerd in mij als klant, kwam met boekentips.
Stukje: Ik ben alleen met mijn potvis. Het water om hem heen komt steeds lager te staan. Of is het om háár heen? Is de potvis misschien een meisje? Ik vraag me af hoe je dat kunt zien en denk aan het boek op school, over jongens en meisjes, mannen en vrouwen, okselhaar dat begint …
Mijn favoriete beleg is dat van Maastricht. Door Alexander Farnese. Het begon op mijn geboortedag, min driehonderdvijfennegentig jaar en duurde bijna vier maanden. Het was gruwelijk. Hete olie in de loopgraven, uitroken, mijnen, kokend water, buiktyfus, na overgave een driedaagse plundering. Om je een idee te geven. Nee, geen idee?
Frederik Ruysch wilde de mens bewaren. Dat deed hij door hem zorgvuldig te ontleden en elk deel te bewaren. Op sterk water. Geprepareerd met was. Balseming. Longvliezen. Melkvaten. Een kinderarmpje dat twee oogleden vasthoudt. Een skelet met een gebalsemd hart.
Ik ging naar de matinee in Pand P, maar toen ik daar aankwam was het bar-restaurantgedeelte op twee mensen na verlaten en ook stond er een verlaten tafel met boeken. Niemand die om een kaartje vroeg. Ik liep de trap op, tegen de klapdeur hing een aankondiging van een lezing. Eenmaal in de gang stuitte …