Wanneer ik uit de parkeergarage kom mag ik de laatste tijd alleen maar rechtsaf. De voorsorteerstrook voor linksaf is bestemd voor tegemoetkomend verkeer. Er wordt verbouwd. Alle Philipsfabrieken veranderen in woningen. Op dit moment zijn ze met het riool bezig.
Maar ik wil niet rechts, ik wil links en dat kan als ik het stoplicht negeer, goed kijk of er geen bus aankomt, me rustig tussen de auto’s voeg en het politiebureau in de gaten hou.
Vandaag kan ik alleen rechts, agenten zijn bezig de weg af te zetten. Ik kan niet zien wat er aan de hand is. Als ik terugkom staan er dranghekken. De straat is verlaten.
Ik lees op twitter wat er aan de hand is. Er ligt een bom.
Op 6 december 1942 bombardeerden de Britten de fabrieken omdat er radio’s voor de Duitsers werden gemaakt. Een van die bommen is niet ontploft en heeft 72 jaar en 235 dagen gewoon gelegen. Honderdvijftig meter van mijn huis. Ik moet er tientallen keren overheen gelopen zijn. Er zijn huizen gebouwd, stoepen en fietspaden aangelegd, een busbaan. Duizenden supporters hebben er gelopen op weg naar het stadion.
En vanmorgen stak iemand de schep van zijn graafmachine in de bodem en stuitte op iets hards. Ik vraag me af wat er dan door je heen gaat, wat je doet. Graaf je de volgende dag met evenveel enthousiasme verder?
De bom is op de Oirschotse hei tot ontploffing gebracht.
Het bombardement van 1942 staat bekend als het sinterklaasbombardement. Er vielen 146 doden. Volgens de RAF was het een ‘magnificent bombing’.
Edit: Na onderzoek blijkt het om een Duitse bom te gaan van 1000 pond.