Toen ik twee was verdronk ik bijna in de Galderse meren.
‘We zagen alleen nog wat plukjes wit haar boven het water uitsteken,’ zeiden mijn ouders later.
Ik heb er geen actieve herinnering aan.
Toch is verdrinken een motief in bijna al mijn boeken. Een element met een symbolische functie.
Is dat terug te leiden naar mijn tweejarige ik? Geen idee.
Als beginnend auteur was ik helemaal niet bezig met motieven, thema’s, of premisses. Ik schreef gewoon.
Heerlijke tijd was dat.
Die onbevangenheid…
Gewoon gáán!
Motieven, thema’s, premisses… het lijken ongrijpbare dingen die je vaak pas echt vangt tijdens het schrijven zelf.
Dus nog even over die laatste…
Een goede premisse is als een motor. Maar wel een die op stoom moet komen.
Neem nou de eerste premisse van Futuria:
Een gevangen straatjongen die de leider van een bende is, ontdekt een gruwelijke […] die de […] aan de rijken van de stad en probeert zijn vrienden te redden.
Geen motor.
Verre van.
Er zit te weinig stellingname in.
Maar het was een start. En al snel kon ik hem aanscherpen.
Om je vrienden te redden moet je je verzoenen met je vijand en samenwerken.
Dat leek er al meer op.
Maar hij kon strakker. Krachtiger.
Om anderen te redden moet je je verzoenen.
Ook met jezelf.
Ja.
Deze premisse geeft houvast. Bij elke scène.
Verzoenen is een proces, vraagt duiding, begrip, uitwerking. Er is ruimte voor conflict en tegenwerking. Het roept genoeg vragen op.
Waarom moet je je verzoenen met jezelf?
Hoe doe je dat?
Wat als je jezelf verliest in het proces?
Wat als de ander niet meewerkt?
De vragen maken het al duidelijk: deze premisse is een motor voor ontwikkeling van de personages, voor het verhaal.
Motieven versterken die ontwikkeling voor de lezer. Zo kan het gevoel van verdrinking symbool staan voor verlies van grip van een personage. Geen vaste grond onder de voeten. Alle houvast kwijt.
In Futuria gebruik ik het motief verdrinken niet meer. Het voelt als te voor de hand liggend, niet bijster origineel. Makkelijke en wat clichématige symboliek.
En daarbij… dit onbewuste trauma heb ik inmiddels al lang schrijvend verwerkt.
Meer over mijn boeken? Klik hier.