Mezelf
Klinkt raar, maar…
Ik ben mezelf wel eens vergeten.
Alles gepakt, vroeg vertrokken, en aangekomen zonder mij.
Rillend van de stress lag ik in het hotelbed.
Pas de volgende dag kwam de rest van mij aan, als nageleverde bagage.
Hoe dit kon?
Door een rijtje negatieve vakantie-ervaringen.
Regen, gebroken been, halsoverkop terug moeten vanwege mijn moeder, voedselvergiftiging.
Ik weet nu dat je op vakantie niet veel nodig hebt.
Een pinpas
Muggenspray misschien.
En jezelf.
Sinds die ene keer neem ik mezelf altijd mee.
Keurig opgevouwen tussen de schone was in de rolkoffer.
Nog een week.
Ik kijk uit naar de leegte, het ontbreken van tijd.
Ik kijk uit naar lezen.
En schrijven.
Gewoon alles wat in me opkomt. Zonder plan. Niet wetend wat er om de volgende bocht is.
De reis van de schrijver.
Soms is dat nodig. Me volledig overgeven aan taal, aan woorden, ritmes… Er bestaat geen perspectief, geen spanningsboog, geen plotwending, ja, nee, het is tenslotte vakantie.
Misschien verzin ik wel nieuwe woorden.
Beware the Jabberwock, my son!
Lewis Carroll
The jaws that bite, the claws that catch!
Beware the Jubjub bird, and shun
The frumious Bandersnatch!
Of schrijf ik onomatopee na onomatopee.
Koeterwaals…
Alomhee
Niemand mie ta gon gebrijt
Genonsneuzens
Raritaliteiten
Fijne vakantie.