Als schrijven bij mij niet lukt, ligt dat aan twee dingen:
- A: tijd
- B: ik doe maar wat
Nou klopt B niet helemaal. Met schrijven doe ik nooit zómaar wat.
Ik schrijf en herschrijf en herschrijf…
Ik schik de woorden tot de zinnen de ritmiek hebben die goed voelt. Tot de zwakke stukken eruit zijn, de overbodige woorden verdwenen. Tot aan elk woord een gewichtje hangt.
En toch… doe ik maar wat.
In die fase zit ik nu.
Want als ik alle woorden drie keer heb omgedraaid, en ik kom nóg niet verder, dan is er iets anders aan de hand.
Het gaat om twee hoofdstukken die ik probeer in te voegen. Als ik ze voor de zoveelste keer lees, zie ik wat er mis is.
Ik ben afgeweken van mijn oorspronkelijke idee.
Dat idee was: een luchtige scène schrijven waarin de lezer de personages beter leert kennen. Een scène waarin de wonderlijke wereld van Futuria beschreven wordt, met humor en vol actie en absurde situaties. En een vleugje sluimerend onheil.
Heb ik dat bereikt?
Nee.
Of… deels.
Ik zie het nu. Het is te zwaar, te beschrijvend, met te veel achtergrondinfo en te passieve personages.
En dus zit er maar een ding op…
Back to the drawing board…
Is het nodig om terug naar de tekentafel te gaan?
Dat is voor mij geen vraag.
Als je een doodlopende weg bent ingeslagen, stel je jezelf toch ook niet de vraag: is het nodig om om te draaien?
Sometimes you just have to turn around, give a little smile, throw the match, and burn that bridge.
Precies dit is de reden dat ik maar een keer heb deelgenomen aan nanowrimo. In een geweldige flow schreef ik 33.000 woorden binnen 30 dagen. Toen stokte het.
Terug naar de tekentafel? Dat kon niet. Die was er nooit geweest.
Nu kan het wel.
Twee hoofdstukken.
Voordeel is dat ik de setting veel duidelijker voor me zie.
Die kan ik in dienst stellen van wat ik wil bereiken met deze twee hoofdstukken.
Voordeel is dat ik mijn valkuil ken. Weet wat ik niet wil.
Goed.
(schuift vingers in elkaar, draait ze om en rekt de gewrichten)
Met frisse tegenzin open ik het document.
Isn’t the drawing board the place where all the best work happens?
Seth Godin
It’s not a bad thing to go back there.
It’s the entire point.