In groep 8 (in 1986) moest ik een opstel schrijven. De opdracht: kruip in de huid van een dier.Ik schreef over zeehonden die doodgeknuppeld werden.Dat gebeurde toen.Mijn opstel werd uitgekozen voor de schoolkrant en vanaf dat moment wilde ik schrijver worden.Dat dat nog 26 jaar duurde, heeft te maken met valse overtuigingen.Mijn valse overtuiging was: …
Over mensen die jaren geleden leefden, weten we niet zo veel. Onderzoek levert informatie op, maar het is een puzzel met ontbrekende stukjes. Maar wat als wij het onderwerp van onderzoek zijn? Als mensen die pas over duizenden jaren zullen leven, iets over ons willen weten? Ik stel me voor dat ze het wereldwijde web …
Zolang ik me kan herinneren, ligt dat ding in huis. Een soort gladde steen met inkepingen, twintig centimeter, aan een kant taps toelopend naar een snijvlak. Bot. Ik heb de steen elke week minstens een of twee keer vast. Soms bewust, meestal achteloos. ‘Het is een vuistbijl,’ zegt mijn vader. ‘Een echte prehistorische. Heb ik …
Een Star Warsmarathon houden is een hele opgave. Zeker als je de films al zo vaak gezien hebt dat je elke willekeurige acteur zou kunnen vervangen, mocht je op miraculeuze wijze teruggaan naar de jaren ’70 en op de set belanden. Yodataal? Geen probleem wij vinden dat.
In de tweede helft van de 19e eeuw trok de monnik Sebastianus Wyart vanuit Frankrijk naar Nederland om een nieuw onderkomen te zoeken voor de kloosterorde. In Berkel-Enschot vond hij een stuk heide, een schaapskooi en enkele hoeven, die eigendom waren geweest van koning
Het rapportenboekje. Op de voorkant een jongen en een meisje met de armen over elkaar, getekend door Dick Bruna. Het is meer dan 35 jaar oud, in 1980 is er voor het eerst in geschreven. Toen was ik zes jaar oud. Betekenis der cijfers: 10 uitmuntend, 9 zeer goed, 8 goed, 7 ruim voldoende,
‘Wilt u een wens doen?’ ‘Nee, sorry, ik moet de trein halen.’ Ik zie de jongen kijken. Hij weet even niet wat hij moet zeggen. Hij zag me aan komen lopen en moet gedacht hebben: die wil vast een wens doen.
Mijn moeder was een grote vrouw. Eén meter tweeëntachtig. En stevig. Je zou niet denken dat ze ooit in een rugzak zou passen. En toch paste ze. Ik weet nog dat we luisterden naar een speech. Of misschien was het