Wat het beste schrijfadvies is?
Show, don’t tell?
Nou, nee.
Het beste schrijfadvies bestaat niet. Niet in algemene zin.
Het beste advies is specifiek. Persoonlijk.
Het is advies op het juiste moment.
Advies dat je een duwtje geeft.
Of liever gezegd: een duw. In de goede richting.
One giant leap.
Ik kreeg zo’n advies twaalf jaar geleden. Van een proeflezer van mijn eerste boek Stormvaart. Ik heb het advies nog:
Je gebruikt vaak woorden/observaties etc die ik erg volwassen vind. Dat zijn de zinnen waar je juist dicht op Chris’ huid moet zitten om mee te gaan leven met hem. Ik zal een paar voorbeelden geven […]. Maar dan moet je er uiteraard je eigen stijl in vinden. In elk geval meer schrijven alsof het zijn gedachten zijn, dan kun je meeleven.
Kunnen meeleven is natuurlijk alles.
En toen ik ging begrijpen hoe ik dat kon bewerkstelligen, werd ik schrijver.
Later kreeg ik nog een keer heel goed advies.
Namelijk dat informatie geven (tell) mag, als je het maar goed verpakt. In actie, in emotie, in urgentie.
Ik had mezelf aangeleerd informatie weg te laten, maar dat was te gemakkelijk. Alsof ik er niet mee wilde dealen.
Nu deal ik er dus mee. Snapt de lezer er ook nog wat van.
Deze schrijfadviezen zijn voor mij goud waard.
Omdat ze op het juiste moment kwamen.
Maar vooral omdat ze iets wezenlijks veranderden aan mijn schrijven.
Me inzicht gaven in het hoe.
Misschien ben je niet zo van de adviezen…
Ben je ervan overtuigd dat je leert schrijven door te lezen.
Bij mij werkte dat niet zo. Ik kon meeleven met personages, ervaarde spanning, kon helemaal opgaan in een verhaal. Maar welke technieken zorgden daarvoor? Dát moest mij verteld worden. Alleen taalgevoel was niet voldoende.
Misschien is er toch een algemeen schrijfadvies.
Een dat boven andere uitsteekt.
Investeer in je schrijven.
Ik blijf dat doen.
Er zijn vast nog meer oog-openende adviezen.