Zesentwintig tekens gebruiken we.
En daarmee kunnen we alles zeggen wat we willen. Op duizend-en-één-manieren.
Dat is soms verdomd lastig.
Zo moest ik een biografie schrijven. Het schrijven zelf was het werk niet. Het denken was het werk. Welke insteek, welke toon, welke boodschap? Kortom: welke woorden?
Gewoon een stel letters in de juiste volgorde zetten… Was het maar zo simpel.
Over dat alfabet, het ontstaan ervan, verschillende schriften en manieren van communiceren gaat ‘het dikke alfabet boek’.
Het geeft antwoord op de vraag wanneer de i een puntje kreeg. En wat een ossenkop met ons alfabet te maken heeft.
Maar het gaat over nog veel meer. Over computers, papier, gebarentaal, lettertypes…
Een rijk boek.
Het dikke alfabetboek is gericht op jongere lezers, aangevuld met veel illustraties, opdrachten en weetjes. Mooi opgezet, interessant voor iedereen. Eigenlijk vind ik dit soort boeken altijd een verademing. Gewoon toegankelijk.
Toch mist er een aspect in het boek. Eerst waren er verhalen, daarna werd het schrift uitgevonden, de boekdrukkunst…
En nu? Hoe gaan we verder?
Blijven we worstelen met die zesentwintig letters? Zal lezen uitsterven? Gaan we terug naar gesproken taal? Beeldtaal?
Zijn boeken over een x-aantal jaren mixed media en kun je kiezen op welke manier je elk deel tot je neemt: lezend, luisterend, kijkend (AI zet de tekst gewoon om in bewegende beelden)?
Iemand zei ooit: verhalen zijn zo oud als de mensheid, lezen doen we relatief nog maar kort.
Op zich troostrijk dat verhalen altijd zullen blijven. Het is onze manier om met elkaar te verbinden.
En boeken… tja, die liefde ervoor zal vast niet zomaar weggaan.
Het dikke alfabetboek
Frank Landsbergen – Lannoo 2021
Op dit moment ben ik druk met het herschrijven van Futuria (werktitel), een jeugdboek dat in 2024 zal verschijnen.
Meer over mijn boeken? Klik hier.